Mevlanayı Moğol casusu yapanlar ona türlü türlü alçakça yakıştırmalarda bulunanlar bu milletin milli ve manevi değerlerinin düşmanıdır. Başka iftiralarda var bunlarıda cevaplandırayım. Mesnevide bu sözler Allahtandır dedi diye ona sahte peygamber yakıştırması yapanlara cevabımdır.
Maalesef ülkemizde bu milletin dini ve milli değerlerine düşman belki yüzbinlerce belki milyon sayıda insan var. Anadolu Selçuklu Devleti, içindeki 1240-43 de Baba ilyas ve Baba İshak önderliğindeki bektaşilerin isyanıyla zayıfladı. Bunu fırsat bilen Moğollarda 1243 te Selçukluyu işgal etti.Zaten koca Asyanın çoğunu ve Doğu Avrupayı almışlar. Selçukludan çok güçlü oldukları besbelli. Mevlana Anadolu halkına Moğollara karşı isyan edin dese halkda bu söze uysa Moğollar Anadoluda çoluk çocuk kadın kız demeden toplu katliam yaparlardı. İnsan kafataslarından kuleler dikerlerdi. Bu arada Oda öldürülürdü. Sessiz kalmak Moğollarla işbirliği yapmak değil sadece ortalığın yatışmasını beklemektir. Moğolların ona zarar vermemesi onunda Moğollara zararı dokunmaması ile alakalıdır. İsyan edip devleti zayıflatacaksın önce işgale zemin hazırlayacak işgal oluncada bunun suçunu islam alimlerinin üzerine atacaksın. İnsaf.Bu günkü uzantılarında böyle söyleyecek. İlhanlının merkezi İrandadır. Anadoluda sadece askeri birlikleri ve bazı beylerinin kuvvetleri vardır. Tabiki ailelerde vardır. Ancak Anadolu merkez değildir. Moğolların Mevlanadan itibaren Müslümanlaşmaya başladığı, 1290 larda tamamının Müslüman olduğuda unutulmamalıdır.
Ona Şemş tebriziyle ilgili ahlaki iftira atanlar bunun hesabını Allaha versinler. Ona iftira atanlar huzuru mahşerde bu günahı kendileri işlemiş sayılacak ona göre hesaba tutulacaklardır.
Mesnevinin orjinalinin baş sayfasında bu sözler Allahtandır demesi şu şekilde yorumlanmalıdır. Malum İslamda peygamberlik gibi evliyalıkda vardır. Evliyalar ilimlerini geliştirerek bazı sırlara ulaşabilir Hak katında belli bir seviyeyede gelebilirler. Mevlana peygamber değil evliyadır. Onun yazdığı Mesnevi Allahın kendisine verdiği akıl ile topladığı bilgileri bu eserde değerlendirmesidir. Peygamberlere gelen vahiy gibi değerlendirilmemelidir. Bunların ilmi sıradan insanların ilmine benzemez ve bu gibi kimseler kendilerine bu ilmin Allahın izniyle geldiğine inanırlarki buda yorum açısınan doğrudur. İslam düşmanı kimseler nerde bir islam alimi görseler ona sahte peygamber yakıştırması yaparlarki ilmine kimse inanmasın ve herkes o kişiden nefret etsin.

Mehmet kardeşim hayvanlara hakaret ediyorsun onlar en azından düşünemiyolar peki bunlar düşünme yeteneği olduğu halde bunu yapamıyolar yazık. Herşeyden önce din büyüklerine iftira atmak bize yakısmaz , cihad ruhunu öldürmüş diyo arkadaşımızın bitanesi sen ilk önce onun yaptıklarnı yap sonra konusursun ama şimdi değil ! Hadi hertarıfımız düşman kaynıyo israile karsı abd ye vs. karsı cihad ediyormusun sen ?

Halil İnalcık Mevlana için Moğollarla işbirliği yapan derken Moğollar Anadoluyu işgal ettikten sonrasından bahsediyor olmalı. Burada bir açıklık yok. 1230 larda Mevlanayla Moğollar arasında casusluk anlamında bir ilişki olduğu konusunda bilgi yok. Kaldıki Moğolların Selçukluyu işgal edebileceği öngörüsüyle ilişkileri önceden iyi tutabilir. Bunuda yapmamıştır. 1240larda Selçuklu içindeki devleti zayıflatan ayaklanmayıda Mevlana başlatmamış. Fars kültüründen bazı Osmanlı padişahlarıda etkilenmiştir. Bunda birşey yok.
1243 te Anadolunun işgalinden sonra Moğollar Anadoluda Selçukludan daha fazla söz söz sahibi. Çünkü selçuklu artık Moğollara bağımlı sayılır. Mevlananın Selçuklularlada moğollarlada iyi geçinmesinin neresi casusluk anlaşılır değil. Mevlanayla Ahi Evran arasında düşmanlık olması bu günkü bazı cemaatler arasındaki rekabet gibi olmalıdır. Halil İnalcıkın bu tesbitinden bir şey çıkmaz. Birde şunu söyleyeyim Osman beyin dedesi Gündüz Alple babası Ertuğrulda Anadoluya Moğollarla birlikte yada onlardan kaçarak gelmiş bazı kaynaklara göre kayı boyu Müslümanlığı Anadoluda tanımıştır. moğollarda Anadoluda müslüman olmuştur. Neticede işin sonunda hayır vardır.

Bir mevlana,ya iftira atmamışlardı onunda yaptılar , bunu kocaman bir yalan olduğunu bütün tarihçiler ve akedemisyenler bilir.Ne gerek var sırf laf olsun diye böyle mevzuları ortaya atıyorlar tabi burada işin özünde islamı karalamakta var !!

Kuranı Kerimde evliyalık makamı vardır. Evliyalar peygamberlere göre derecesi düşük elçilerdir. Kuranı Kerimde ‘Arıya vahyettik’ derken arıya kitapmı yoksa ayetmi indirilmiş oluyor. Vahyin çeşitleri vardır. Herbiri yada herkese gelen direkt ayet hükümü taşımayabilir. Galiba Kuranı Kerimde Musa peygamberin annesine vahyetmekten bahsediliyor. Musa peygamberin annesi peygamber değildir. Bunlar herkesin anlayamayacağı derin mevzulardır. Peygamberlere sadece vahiy geldiği içinmi peygamber oluyorlar sanıyorsunuz. Peygamber oldukları kendilerine bizzat bildiriliyor. Bu konuların ilim sahibi olmayanlar tarafından fazla deşilmemesi daha akıllıca olanıdır. Mevlananın mesnevisinde 18 yaş ve üzeri bilgiler varsa çocuklara okutturulmaz olur biter. Neticede Mevlana özünde iyi birisidir. Kaldıki o kitaba o yazı sonradan başkaları tarafından konmuşsa bunun vebali kimedir. Yinede ben yanılmış olmayayım. En doğrusunu Allah bilir.

evliyalık elçilik olmasa Kuranı kerimde geçmesinin hiç bir anlamı olmazdı. Buna birkaç örnekleme vereceğim. Misal Saidi Nursi o meşhur külliyatları yüce Allahın kendisine verdiği ilim ile yazmıştır. Saidi Nursinin evliya olduğuna dair kerameti. Isparta ceza evinde Cuma namazına gitmek için müdürden izin ister. Müdür izin vermez. Müdür kendisi Cumaya gider. Saidi Nursiyi camide görür. Namaz biter acele cezaevine koşar. Saidi Nursi koğuşundadır.Bu anlatılır. Doğru yalan bilmem. Takvim yaprağında görmüştüm. Saidi Nursi islami ilmiyle pekçok Kürde islamiyeti sevdirip teröre bulaşmalarınıda engellemiştir.1925 teki Şeyh Said isyanına destek vermediği gibi pek çok kişinin isyana katılmasını önlemiştir. Mart 1960da Nursi Urfada ağır hasta ölüm döşeğinde. Hakkında Urfadan çıkarılma kararı çıkar. İçişleri bakanı Namık Gedik acele çıkarılmasını ister. Ağır hasta ölüyor derler. Tevatüren Gebersin dediği söylenir. Nursi 23 martta vefat eder. 27 mayısta askeri darbe olur. Gedik ya intihar eder yada öldürülür. Darbenin ilk o kurbanı olur.
Evliyalığın var olduğunun ikinci delaleti. Osmanlı müderrislerinden Arapzade evliyalık makamına asla inanmazdı. Yok böyle birşey eğer olsa 40 küsür yıldır bu işin içindeyim olsa ben evliya olurdum derdi. Öğrencilerini bu inançdan caydırmaya uğraşırdı. Birgün İstanbuldan Mısıra tayini çıktı. Gemiyle yola çıkılır. Yolculuğu talebeleriyle birlikte yapar. Gemi Girite uğrayacaktır. Orada bir evliya olduğu duyulur. Öğrenciler ziyaret etmek ister. Arapzadeye sende gel derler. Arapzade istemez. Alın şu bir altını verin ona benim için dua etsin tutacakmı bakalım görelim der.
Öğrenciler adaya çıkıp evliyanın sohbetine katılırlar. Evliya sorar. ‘Hocanız nerede?’. Talebeler ‘O evliyalığa inanmaz. O sebeple gelmedi. Yalnız size bir altın gönderip benim için dua etsin. dedi’ cevabını verirler. Evliya altını eliyle iterek. ‘Allah tez elden onun canını alsın.’ der. Herkes şaşkınlık içinde gemiye döner. Gemi Mısıra doğru yola çıkar. Arapzade gemide talebelere Nuh tufanını anlatmaktadır. Birden fırtına çıkar. Gemi orayaburaya sallanıp durur. Kaptan köşkü uçar. Bir saatlik fırtınadan sonra ortalık durulur. Gemide sayım yapılır. Bütün talebeler sayıca tamdır. Birtek Arapzade bulunamaz.
Yeterince açıklayıcı bilgiler verebilmişimdir inşallah.

Nihayet siteyede girdim. Mevlananın eğer birebir doğrıysa Hazreti Ali ile ilgili sözlerini tutmadım, onaylamam imkansız. Diğer olaylar bana hikaye geldi. İnanmadım.
Birde orada başka kimselerin hayat hikayeleri içinde akla yatkın yerler bile sapkınlık olarak gösterilmiş. Yani siteye göre hemen hemen herkes kötü herkes sapkın. Giren İslam Alimliği diye birşey yok diye düşünecek. Evliyalık Kuranı kerimde geçiyor asıl inkar edilmesi sapkınlıktır.

Mevlanadan geçelim ama o sitedekiler bazı sırlara eremediklerinden olsa gerek herkesi yalancı herkesi sapkın yapmışlar. Doğrularla yanlışlar birbirine karıştırılmış. Neticede bence zararlı bir site. Girenin imanına zarar verecek nitelikte. İsterseniz bütün yorumlarımı iptal edebilirsiniz. Size bırakıyorum.

Kuranda EVLİYA diyen ALLAH..
Evliyayı DOST diye çeviren Kullar..
Evliya Arapça Türkçe sözlüklerde = yardımcı,dost,akraba,hami,veli,Evliya;efendi,sahip,

Sözlüklerde bunca karşılığı varken,EVLİYA olarakta tercümesi verilirken Türkçede karşılığı olan her kelimenin MANASI FARKLI iken NEDEN DOST diye İSRAR EDİLDİĞİNİ..Yer yüzündeki Teceliye bakan Aklı selim KULLARIN Fark edememesi Mümkünmü..
türkçede Evliyanın manası tam yansıtmasada

EVLİYA(Veli. C.) Veliler. Nefsine değil,dâimâ Cenab-ı Hakk’ın rızâsına tâbi olmağa çalışan,ibâdet ve taatta,takvâ ve riyâzatda çok yüksek mertebelere ulaşıp Allahın (C.C.) mahbubu ve karibi olan büyük ve ender zâtlar. (Bak:Veli)
EVLİYA-İ İZÂM Büyük evliya.
Türkçede veli nin manası tam yansıtmasada

VELİ Sahib,mâlik. * Evliya. * Muin. Muhafaza Allah’a (C.C.) manevî yakınlık kesbetmiş olan şerif zât. * Cenab-ı Hakk’ın (C.C.) isimlerinden birisi.
Evliya Tasavufi mana itibarı ile MÜRŞİDİ KAMİL..Kurani ifade ile VELİYYEN MÜRŞİDA..Yani DOĞRU YOLA GÖTÜREN REHBER..
Allah Ve Resulunun VEKİLİ kurani ifade ENABE.
Kuranda EVLİYA yı Enabe’yi,VELİYYEN MÜRŞİDA’yı dost diye çeviren lerin İSLAM’A ve Hakikatın anlaşılmasına ENGEL OLUŞLARI tartışılabilirmi..
———–
Tarikat yoluna girenlerden duyuyoruz. Hepsi Kuranı Kerim üzere. Tabiiki Kuranı Kerim apaçık anlaşılır bir dil işe yazılmıştır.
Peygamberimizin hadisi şerifi, Kuranı Kerim içiçe yedi mana üzeredir, bana bu manaların tamamı verildi. der.
Şimdi normal bir vatandaş ile ilim sahibi birisinin Kuranı Kerimi okuyarak ayetlerden çıkarabileceği anlamlar aynımıdır? Buradan kasıt normal bir vatandaş sadece tekbir anlam çıkarır. İlim sahiplerinin çıkaracağı anlamın 7ye kadar yolu var demektir bu.
Tarikat yoluna girenlere öğretilenlerde Kuranı Kerimden öğretilmektedir. Bunu derin ilim sahipleri öğretmektedir. Yol yine Allahın yoludur. Öğretilenler uygulandığında dünyasıda rüyasıda ibadet haline gelen insanlar var. Uykusunda miraca çıkan, gök katlarını gören ayrıca sevaplarıyla kazandıkları gösterilen insanlar mevcut. Yani ibadetlerinin karşılığı uykusunda gösteriliyor. Cenneti cehennemi gördüm diyenlere rastladım.
Sıradan vatandaş olarak Kuranı Kerime sarılalım. İlmimizi derinleştirecek Kuran üzere olan bir mürşidi kamile bağlanmazsak kendi başımıza kalacağımız bu sebep ile fazla birşey öğrenemiyeceğimiz gibi bu yola hizmet edecek yeni insanları yetiştirmekte mümkün olmayacaktır. Yani müminlerin birbirine veli olması yine bir mürşidi kamilin önder olmasından geçiyor. Ancak bu bağlılık muhakkak aşırı olmamalı. Sevgide saygıda Allah geri planda kaldığı an sapıtma başlar. Evliyalık alimin ilmidir. Allah yolunda hizmetidir. Peygamberlikle tabiiki bir tutulmamalıdır. Peygamberlere cebrail geliyor. Benim yazdığıma yanlış manalar yüklenmemeli.
Şimdi Abdülkadir Geylani hazretleri evliya değil diyelim.
Hatayda yılancı hacı macit var idi. Vefat etti. Tuzu alıp okuyor. Bir yıl süreyle hiç kimseyi ne yılan nede akrep yada böcek sokmuyor. Kuduz bile ısırmıyor. Bu Hacı Macit bunu bulan Abdulkadir Geylani hazretleri demişti. Bunu Geylani muhakkakki Kuran ilmiyle bulmuştur. Geylaninin Evliyalığı buradadır.
Mevlanaya gelince belki bizim bilmediğimiz birşeyler vardır. Mevlana şöyle böyle demek için onu görüp bilmek o zamanları yaşamak lazımdı. 750 sene sonrasından şöyle böyle demek doğru değildir. Bazı konularda yorum yapmamak daha doğru.
Ben muhakkakki istem dışı yanlış yorumda bulunmuş olabilirim. Ezberden yazmıştım.Kusurumuz varsa Allah affetsin. Muhakkakki herşeyin en doğrusunu Allah bilir. Yazıyı incelemeye devam ediyorum gerekirse yeni cevaplar gelecek.

Elçilerle ilgili ayeti benim yazdığım şekliyle televizyonda dinlediğim şekliyle yazdım. Kontrol etmem gerekirdi. Ancak Yasin suresinde anlatılan şehir halkına gelen ve sayıları 3ü bulan elçilerin peygamber olduğu nerede yazıyor. Bu durum emsal gösterilerek Peygamberlik mertebesine ulaşamamış olan elçiler vardır denebilir. Bu ayet bu duruma örnek teşkil eder. Yinede en doğrusunu Allah bilir.
Yasin 13-14 Onlara şu şehir halkını misal getir. Hani onlara elçiler gelmişti.İşte o zaman biz onlara iki elçi göndermiştik. Onları yalanladılar. Bunun üzerine üçüncü bir elçi gönderdik. Onlar’Biz size gönderilmiş Allahın elçileriyiz.’ dediler.

Ben sizin bilgileri ileri süreyim. Ancak herkes kendi bilgisini doğru kabul ediyor. Yukarıda yazılan mevzular göstereceğim kişiler tarafından ısrarla önümüze sürülecek. İncelenmesi izah edilmesi gereken durumlar tam açıklandığında bizde ikna olmuş olalım.
Malum Hazreti Ali Kuranı Kerimden çekilen bir ayet ile kafir ilan edilmiş bu ayet delil gösterilerek birde şehit edilmişti. Kuranı Kerim kullanılarak yanlış yapılmıştı.
Şimdi biz eksik bilgimizle evliyalık yok deyip ilim sahiplerinin önüne set çekmiş olmayalım. Aynı yanlışa biz düşmeyelim.Yoksada rüyasında göğe çıktığını görenlerin cehennemi, sırat köprüsünü gördüm diyenlerin anlattıklarına ne diyeceğiz. Bunların senelerdir gittikleri yol bu onları bu kadar yazıyla nasıl ikna edeceğiz. Malum ya herkese kendi bildiği doğru geliyor.

Hilmi Kutlubay hoca. Evliya gurubundan. Keramet sahibi. Bir sürüde müridi var. Gaziantepte 1998de Sadettin Teksoy ziyaret etmişti. Horoza ayet olan bir muska yazıyor. Ateş ediyor. Saçmalar horoza isabet ediyor. Tüyü kopuyor. Ancak hayvanın derisine işlemediğinden ölmüyor. Zararda görmüyor. Ayrıca doktorların iyileşmez dediği yürüyemeyen hastaları yürütmüştü. İnternette videoları var.

Mevlananın menevisini tamamen gözden geçirdim. Anlatılmaması gereken birkaç ahlak dışı hikaye var. Söylenmemesi gereken bazı kelimeler var. Açıkça küfre giden hangi sözleri var anlayamadım. Belki gözden kaçmıştır. Bilen varsa açıklasın bir daha bakalım. Adam ne bilsin gün gelip matbaanın bulunup bu yazıları herkesin okuyacağını. Tembih içeren güzel anlatımları ve Kurandan örneklemeleride var. Diğer eserlerini bizzat göremediğimden birşey diyemiyorum. Yazılarım konar yada konmaz Mustafa beye kalmış.

Mevlana kendini bir peygamber gibi görür. Bunu sebebi inançlarından kaynaklanır. Zira o Hululiyye mezhebindendir. Bu ona Mecusilerden, özellikle Şems’ten geçmiştir. Mevlana’nın doğduğu Belh şehri Mecusiliğin kurucusu Zerdüşt’ün ikinci memleketidir. Burası Mecusiliğin kutsal kitabı Avesta’nın fikirlerinin hâkim olduğu bir yerdir. Burası İran Gnostizm’inin, irfancılığının merkezidir. Yine burası Budist düşüncenin iyi bilindiği bir yerdir. Yine Belh, tasavvufi düşüncenin çok erken geliştiği bir yerdir. Daha doğrusu Belh kentinin düşünce yapısı tasavvufa çok müsaittir. İbrahim Ethem, Şakik-i Belhî Belh’lidir.
Mevlana; Hallac-ı Mansur, Bayezdid-i Bistami, Ebul Hasan Harakani, Şakîk-i Belhî gibi İranlı, İran kültürünün temsilcisi bir mutasavvıftır ve bu mutasavvıflar Hulûliye mezhebindendir, Mevlana da Hulûliye mezhebindendir. Hulûl felsefesine göre, Allah insanlara hulûl eder. Özellikle, Zerdüştler panteist, hulûliyecidirler. Bu Mecusi itikadına göre; kişi riyazet yaparak, bir takım çilelerle, zikirlerle Allah’la bütünleşir. Devamında Allah, insan benliğine hulul eder ve kişi artık ilah kesilir, artık konuştuğu her şey Allah’tan olur. [13]
Mevlana’nın torunu ve onun felsefesini bugün olduğu gibi devam ettirmeye çalışan ve hiçbir takıyyeye de lüzum görmeyen Cemalnur Sargut Hanım aynen şöyle demektedir; “Aslında vahdet-i vücûd fikrine inanan ve kendini fenâ mertebesine ulaşmış olarak gören bir sûfî, doğal olarak Yaratıcı’nın sahip olduğu niteliklere, kendisinin de sahip olduğunu düşünür. Bâyezid-i Bestâmî: “İlmi Allah olan âlim, kitap olmaksızın ve ezberlemeksizin, O’ndan istediği kadarını istediği zamanda alır.” [14]
Hatta Mevlana’nın felsefesinde sadece “Allah aşkı” yoktur. Bu felsefede “Allah da kullarına âşıktır.”
Mevlana, Sezgici bir filozoftur, akla muhaliftir. Mesnevî’deki kel papağan hikâyesinde akliyecileri yermektedir. Anadolu’nun fikren, ilmen geri kalmasında, Ahiliğin dağılmasında bu akıl karşıtı tasavvuf düşüncesinin rolü vardır.[15]
Mevlana, Türkçe bilmediği gibi oğulları da bilmez. Özetle; Mevlana bir Türk sûfîsi değildir. İranlıdır, İrancıdır, İran tasavvufunun Anadolu’daki temsilcisidir.
Mevlana, Mesnevî’sini kitabının başında, dibacesinde şöyle över;
“Bu kitap Mesnevi kitabıdır, Mesnevi, hakikate ulaşma ve yakin sırlarını açma hususunda din asıllarının, asıllarının asıllarıdır. Tanrı’nın en büyük fıkhı (Fıkh-ı Ekber, hem şeriat, hem de akait kitabıdır), Tanrı’nın en aydın yolu, Tanrı’nın en açık burhanıdır. Mesnevi, içinde kandil bulunan kandilliğe benzer [Nur/ 35]. Sabahlardan daha aydın bir surette parlar… Mesnevi, Mısır’daki Nil’e benzer. Sabırlılara içilecek sudur. Firavun’un soyuna sopuna ve kâfirlere ise hüsrandır. Nitekim Tanrı da, Hak onunla çoğunu azıtır, çoğunun da yolunu doğrultur demiştir. [İsra/ 9] Şüphe yok ki Mesnevi, gönüllere şifadır, [İsra/ 82] hüzünleri giderir, Kur’ân’ı apaçık bir hale koyar, rızıkların bolluğuna sebep olur, huyları güzelleştirir. Şanları yüce, özleri hayırlı kâtiplerin elleriyle yazılmıştır. [Abese/ 13-6] Temiz kişilerden başkasının dokunmasına müsaade etmezler. [Vakıa/79] Mesnevi, Âlemlerin Rabbinden inmedir. [Vakıa /80] Batıl ne önünden gelebilir, ne ardından. [Fussilet/ 42] Tanrı onu korur, gözetir; [Hicr/ 9] Tanrı en iyi koruyandır. Mesnevi’nin bundan başka lakapları da var (Mesnevi Manevî, Mesnevi Şerif, Saykalü’l-ervah/ Ruhların cilası), o lakapları veren de Tanrı’dır.” [16]
Mevlana; Mesnevisine verdiği sıfatlar Kur’ân’ın sıfatlarıdır. “Mesnevi Âlemlerin Rabbinden inmedir; Bâtıl ne önünden gelebilir, ne ardından. Tanrı onu korur, gözetir” derken aklınca, Kur’ân’a nazire yapmaktadır, zira Kur’ân’da şöyle denmiştir. “O Kur’ân, eşsiz bir kitaptır. Ona önünden de ardından da bâtıl gelemez. O, hikmet sahibi çok övülen Allah’tan indirilmiştir.” [Fussilet/ 41-2] “Şüphesiz bu ayetler değerli ve güvenilir kâtiplerin elleriyle (yazılıp) tertemiz kılınmış…” [Abese/11-6], “Ona ancak temiz olanlar dokunabilir” [Vakıa/79]
Mesnevi şarihlerinden Tahirul Mevlevi, Şeyhi Mevlana’nın bu sözlerinin Kur’ân’a nazîre olduğunu kabul eder ve şöyle der; “Allah tarafından indirilmiş vahiy olan Kur’ân, nasıl Allah’ın korumasında ise, onun önünden ve ardından bâtılın gelmesi mümkün değilse, Mesnevi de öyledir. İlham-ı Rabbani eseridir. Kendisinden sapıklık zuhuruna imkân yoktur. Hatta iptali ve tahrifi de kabil değildir.”
“Menakıb’ül Arifin” de şöyle bir hikâye vardır;
“Bir gün Sultan Veled buyurdu ki: Dostlardan biri babama şikâyette bulundu ve âlimler Mesnevi’ye neden Kur’ân diyorlar diye benimle bahse girişti; ben de Kur’ân’ın tefsiridir deyince babam bir lahza susup sonra A sersem dedi, niçin olmasın? A eşek, niçin olmasın? A kahpenin kardeşi niçin olmasın? Peygamberlere verilen harfi zarflarda Allah sırlarının nurlarından başka bir şey yoktur ki. Allah sözü, onların temiz gönüllerinden biter, ırmağa benzeyen dillerden akar. İster Süryanice olsun, ister Seb’ul mesani dilince… İster İbranice olsun… İster Arapça!”
Mevlana; Mesnevi’sinin vahiy mahsulü olduğunu pervasızca ilan eder; “Bu, ne yıldız bilgisidir, ne remil, ne de rüya… Tanrı, doğrusunu daha iyi bilir ya, Tanrı vahyidir! [17] Sofiler, bunu halktan gizlemek için gönül vahyi demişlerdir. Sen istersen onu gönül vahyi farzet… Gönül zaten onun nazargâhıdır… Gönül, ona agâh olunca nasıl hata eder? Ey mümin, sen, Tanrı nuruyla bakar, görürsün… Hatadan, yanılmadan eminsin!” [18]
Bu kitapta buna benzer birçok hikâyeler vardır ki Mesnevi’nin yazıldığı tarihten itibaren Allah vahyi olarak tanındığını gösterir.[19]

Mevlana, Hz. Ali’ye Allah’ın niteliklerini vermekten sıkılmaz!
“O açıklayıcı imam, o Tanrı velisi safa ehlinin vücut güneşidir. Yerde, gökte, mekânda, zamanda Hakla duran o imamın zati, iç ve dış temizliğiyle vasıflanmak vaciptir. Çünkü küfürden, ikiyüzlülükten kurtulmuştur, temizdir. Onun konağı birlik âlemidir. Dünyevî ve beşerî sıfatlardan dışarıdır. O, insanın hakikati ve canı gibiydi. Her şey fânidir, fakat can yaşar, ölmez. Onun hareketi kendinden diri olan ezeli varlıktandır. Beka çevresinde döner dolaşır, yaratıkları yaratanın zati gibi o bakîdir. Hakkın yüksek sıfatları Ali’nin vasfıdır. Hakkın sıfatları zaten ayrı değildir. O, Tanrının zatına yapışmış, o olmuştur. Hani duyduğun lâhûtun o gizli hazinesi yok mu; işte o odur. Çünkü o, haktan hakla görünmüştür. O hazinenin nakdi, tükenmez ilimdi. İşte o ilimden maksût, Yüce Ali’dir. Hakkın hikmetini ondan başka kimse bilmez. Zira o hakîmdir, her şeyin bilginidir. İptidasız evvel o idi, sonsuz âhir de o olur. Peygamberlere yardım eden o idi, velilerin gören gözü de hakikaten odur. Yüzünün nurlu parıltısı, kendi ziyasından bir güneş yarattı. O, hak iledir; hak ondan görünür. Hakka ki, o hak ile ebedidir. Âdem’in toprağı onun nurundan idi. O sebeple meleklerin tacı oldu; Allah’ın isimleri ondan belirdi. O temiz ve yüce imamın ilmi sayesinde, Âdem her şeyi anladı. O nur tek olan yaradanın nuru olduğu içindir ki, melekût onun huzurunda secde ettiler. Evet, muhakkak ki, Âdem, o imamın nuru ile bütün ilâhi isimleri bildi. Şit, kendinde Ali’nin nurunu gördü ve yüksek âlemi öğrendi. Nuh, kendini yüksek menzile ulaştırıncaya kadar, istediğini hep ondan buldu. Gene ondandır ki kurtuluşa eren Nuh, dehirde gayret tufanını buldu da belâdan kurtulmuş oldu. Halil Peygamber, dostlukla onu andı da, ateş ona al lâle oldu. Nemrut’un ateşi, o Allah’ın dostuna hep gül, nesrin, lâle oldu. Gene o idi ki, keyfiyle kendi koyununu İsmail’e kurban etti. Yusuf, kuyuda onu andı da o saltanat mülkünü süsleyen tahtı buldu. Yakup, onun önünde birçok inledi de Yusuf’un kokusunu alıp gözleri açıldı. İmran’ın oğlu Musa, onun nurunu gördü de uzun geceler hayran kaldı. Kırk gece kendinden geçti; kavuşma ve görüşme zevkine daldı. Sonra dedi ki: Ya rabbi! Bana bu lütfundan bir âlâmet ver. Hak ona: İşte sana Yed-i Beyza (Nurlu el)’i verdim, dedi.”
İki cihanın sultanı Muhammed, hakka yakınlık gecesinde, Allah’a kavuşmanın harem yerinde onun sırrın gördü. Ali’nin nutkunu, Ali’den dinledi. Ali ile birleşilen o yerde Ali’den başkası bulunmaz. (Çünkü Tanrı Kur’ân’da kendini Ali diye vasfetmiştir)
Allah yolunda gidenler isteyicidirler; Ali istenilendir. Söyleyenler söylerler, susarlar. O susmaz söyler. Ebedî ilim, onun göğsünde parlayıp göründü. Vahyolunanların sırlarını, o hakikat olarak bildi ve bildirdi. Ümmetlere haykırdı: “Allah yolunda Ali, sizin kılavuzunuzdur.” Allah’a içi doğru olanlar yüzlerini ona çevirmişlerdir. Zira o şahtır, doğru yolu gösterendir, efendidir. O, bütün peygamberlerin sırrında idi. Cenabı Mustafa: “Benimle açıkça beraber bulundu” dedi.
Dinde evvel, âhir o idi. Allah ile içli, dışlı o idi… İşte bunları söyledim ki, bu yüksek mananın nüktesini öğrensin de yüksek velâyete eresin. Sence apaçık bilinsin ki, hakkıyla yüce olan odur.
Ey efendi! Benimle boşuna kavga etme, bu böyledir. Hakikat budur ki, hepimiz zerreyiz, güneş odur. Biz hepimiz damlayız, deniz odur.[20]
Cihan var oldukça Ali var olur. Cihan var olurken de Ali vardı. Cihanın temeli suret buluncaya kadar var olan Ali idi. Yer resmedilinceye, zaman husule gelinceye kadar var olan Ali idi. Veli, vasiy olan Şah Ali, cömertliğin, keremin, bağışın Sultanı Ali idi. Ali’den ötürü melekler Âdem’ e secde ettiler. Âdem bir kıble gibi idi, secde olunan Ali idi! Âdem de, Şit de, Eyyup da, İdris de, Yûsuf da, Yûnus da, Hûd da, Mûsa da, İsa da, İlyas da, Salih de, Dâvut da Ali idi!
Nefsin tamamından ötürü cihan sofrası üzerinde elini bulaştırmayan kahraman aslan Ali idi. Kur’ân’ ın yer yer ayetlerinde Tanrının ismetini vasıf ile övdüğü Kur’ân sırlarının kâşifi Ali idi. Kapısının toprağı kadir ve kıymette Arşın semasından daha ileri geçen, o durmadan hakka secde eden ârif Ali idi… Âfaka her bakışımda gördüm ki, yakîn yüzünden her varlıkta var olan Ali idi. Bu küfür olmaz, küfür olan söz bu değildir.[21]

Mevlana ve sema;
Mevlâna’nın yanında kırk yıla yakın bir süre bulunan Ahmed b. Feridun Sipahsalar, Semâ’yı ibadet haline getiren Mevlâna’nın Şems ile karşılaşmadan önce semâ etmediğini, Şems’in talebi üzerine semâ etmeye başladığını ve bunu ölünceye kadar bırakmadığını, onu tarîk ve âyin haline getirdiğini nakleder. Oğlu Sultan Veled ise; babasının Şems ile tanıştıktan ve ayrıldıktan sonra, gece gündüz bağırıp çağırarak semâ ettiğini, yerlerde dönerek raksettiğini, ney çalanlara altın ve gümüş verdiğini, ney çalmaktan kavalcılarda takat kalmadığını nakletmektedir.
Mevlana semâ esnasında büyük bir vecd içinde, her şeyde Allah’ı gördüğünü söylüyor, şevkinden, neşesinden sabahtan gece yarılarına kadar semâ’ ediyor, bazen bu süre bir haftayı aşıyordu. Nadirde olsa bazı kereler semâ esnasında kendini kaybetmiş, üzerinde ne varsa çıkarıp ney çalanlara vermiş, etrafında bulunanlar Mevlana’nın üzerine kendi elbiselerini atmışlardır. Mevlana bazen devrin ileri gelenlerinin hanımlarının semâ davetlerine icabet etmiş, gûyende, defçi ve neyzenlerin çalgı ve şarkıları refakatinde semâ etmiştir.
Memleketin Moğolların istilası altında olduğu bir dönemde, Mevlana aç susuz kendini sema ayinlerine kaptırmış, çalgıcılara paralar dağıtıp, adeta bir balerin gibi ha bire döner.
Yine Mevlana; Hallaç, Bayezid gibi ve kimselerin Müslüman saymadığı Karmatiler gibi hac ile şu şekilde alay eder;
“Fakir, hane halkı kalabalık bir Pir (yaşlı şeyh) ‘Ey Bayezid nereye gidiyorsun? dedi. Bayezid, ‘Kâbe’ye gidiyorum’ diye cevap verdi. Pir dedi ki; ‘Yol masrafı olarak yanında ne var? Bayezid, ‘İki yüz dirhem gümüşüm var’ deyince, Pir, ‘Etrafımda yedi kere tavaf et. Bu tavafı hac tavafından daha makbul bil. O dirhemleri de, ey cömert kişi, bana ver. Bil ki hac ettin, umre ettin, Safa’ya koştun, Sa’y erkânını yerine getirdin. Allah hakkı için O beni kendi evinden üstün kıldı. O Kâbe’yi kurdu kuralı orayı bir kere ziyaret etmedi. Ama benim bu beden evimden hiç çıkmadı” [22]
Bununla da yetinmeyerek, peygamberden üstün olduğunu şu sözlerle ifade ediyor; “Bugün Ahmed benim; Ama dünkü Ahmed değil. Bugün anka benim; Ama yemle beslenen kuşcağız değil” [23]
Ve devamla, Allah olduğunu söylüyor; “Enelhak kadehiyle bir yudumcuk içen sızdı Tanrılık şarabından. Şişelerle, küplerle içtim ben, sızmadım, ben, sultanların aradığı sultan. Ben hacetler kıblesiyim. Gönlün kıblesiyim ben. Ben Cuma mescidi değilim, insanlık mescidiyim ben.” [24]
Mevlana, bir işin yapılmasını emreder. Şeyh Muhammed Hâdim, ‘İnşaallah (Allah dilerse)’ deyince Mevlana bağırır. “A aptal, ya söyleyen kim?” Fakat bu Tanrılığı yalnızca kendisine hasretmez. Ona göre; herkes Tanrı’dır ve insan insanlığını anlayınca O olur.”[25]
“Ey canı biz ve ben kaydından kurtulan! Ey erkekte, kadında söze ve vasfa sığmaz ruh! Erkek, kadın kaydı kalkıp bir olunca o bir, sensin. Birler de aradan kalkınca kalan yalnız sensin. Kendi kendinle huzur tavlasını oynamak için bu “ben” ve “biz”i vücuda getirdin. Bu suretle “ben” ve “sen”ler, umumiyetle bir can haline gelirler, sonun da sevgiliye mustağrak olurlar. [26]
Burada da, dediğine göre, Allah, kendi kendisiyle oyun oynamak için, kedisinden bir parça olarak öbür yaratıkları meydana getirmiş. Böylece iyi ve kötü, doğru ve yanlış diye bir şey olmadığını, oynanan oyunun -karşı rakipler olmadığından- ciddiyeti olmayan bir oyun olduğunu söyler.
Hatta Musa ile Firavunun aynı şahıs olduğunu, dolayısıyla küfür ile İmanın aynı şey olduğunu söyler. Şöyle ki: “Renksizlik âlemi, renge esir olunca bir Musa, öbür Musa ile savaşa düştü. Renksizlik âlemine ulaşırsan Musa ile Firavun’un karıştığı âleme erişirsin.”[27]
Mevlana, kendisinin hakikatler ve dinler konusundaki görüşünü anlatırken, kendisinin böyle şeylere bağlı olmadığını, mızrağın kalkanı deldiği gibi, böyle şeylerden kurtulup uzaklaştığını anlatmaktadır. Ona göre, geceyle gündüz birdir, dolayısıyla aydınlıkla karanlık da birdir ve kesin hakikat diye bir şey yoktur. Kesin hakikat kabul etmemekle de, bütün dinlerin aynı olduğunu söyler.
“Mızrak, kalkandan nasıl geçerse ben de gündüzlerden, gecelerden öyle geçtim. Ondan dolayı bence bütün şeriatlar, bütün dinler birdir. Bence yüz binlerce yılla bir saat aynı.” [28]
“Vezir Ziyaeddin Hanında Tavus adında harp çalan bir hanım vardı. Sesi de çok tatlı ve gönül okşayıcıydı. Gönülkapıcı ve benzeri az bulunur bir kadındı. Saz çalmasındaki maharetinden ötürü bütün âşıklar onun esiri olmuşlardı. Tesadüfen bir gün Mevlana hazretleri o hana girip tavus hanımın odasının karşısına oturdu. O sırada Çengici Tavus cilve yaparak Mevlana’nın huzuruna gelip baş koydu, sazını Mevlana’nın eteğine vurup onu kendi hücresine davet etti. Mevlana Hazretleri icabet buyurup sabahın erken saatlerinden ta akşam namazına kadar onun odasında namaz ve niyazla meşgul oldu. Mübarek sarığından bir gez miktarı kesip Tavus hanıma verdi. Cariyelerine de kırmızı dinarlar bağışlayarak oradan hareket etti.”
Görülüyor ki Mevlana çalgıcı bir kadının odasında gün boyu kalıp keyifli saatler geçirebilmektedir.
Mevlana, ne kadar büyük evliyadır bilemeyiz ama şeyhinin içki içtiği herkesin malumudur. Hatta onun içki içmesi ile ilgili takılanlara çok ağır küfürler etmektedir. Mevlana’ya bir gün fakihler, şarap helal mi, yoksa haram mı? diye takılırlar. Maksatları Şems-i Tebriz’e laf sokmaktı. Mevlana bunun üzerine şöyle dedi;
“İçse ne çıkar? Bir fıçı şarabı denize dökseler denizi bozmaz. Böyle tuzlu denize düşen her şey tuz hükmüne girer. Bu denizin suyuyla abdest almak, onu içmek caizdir. Fakat küçücük havuzu şüphesiz bir damla şarap pisletir. Böylece tuzlu denize düşen her şey tuz hükmüne girer. Eğer Şems-i Tebriz içiyorsa ona her şey mübahtır. Çünkü o deniz gibidir. Eğer bunu senin gibi bir kahpenin kardeşi yaparsa, ona arpa ekmeği bile haramdır.” [29]
Mevlâna, nihayet halka haram olan şarabın Kalenderilere helâl olduğunu söyler ve derki; “Zevk veren her şey, şu aşağılık kişiler, bir delil elde edip dadanmasınlar diye yasaklanmıştır. Yoksa şarap, çeng, güzel sevmek ve semâ, haslara helâldir, aşağılık kişilere haram.” [30]
Mevlâna’da fatalizmin/kaderciliğin en katmerlisini görebilirsiniz.
“Kimin haddi vardır ki kendiliğinden, Tanrı hükmüne esir olmuş bir kişiye kılıç vurabilsin! Çünkü Tanrı, kimin gözünü açmışsa o adam bilir ki katil, takdirin esiridir. O takdir kimin boynuna geçmişse kendi oğlunun başına bile kılıç vurmuştur. Yürü, kork ve kötüleri az kına; takdirin hüküm tuzağına karşı aczini bil!”[31]
Görüldüğü gibi, onlara göre iyilik ve kötülük mukadderatın eseri olup, iyi ve kötü, suç ve suçlu yoktur.
Mevlana dini ilimleri öğrenmeye de karşıdır; İlim dediğin, hocadan, kitaptan öğrenilmez, direk Allah’tan alınır(!)
“Tanrı’dan vasıtasız verilmeyen ilim, gelini süsleyen kadının ona sürdüğü renk gibi diri kalmaz uçup gider.” [32]
“Şeyh, Tanrı gibi aletsiz işler görür, Müritlere sözsüz dersler verir.”[33]
Ledün ilmini öğrenmek için kitaplardan uzaklaşmayı şart görür;
“Kardeş, sözden el çek ki bizzat Tanrı, senden Ledün ilmini meydana çıkarsın.” [34]
Mevlana’ya göre, ilahi hakikatler akılla kavranamaz. Ona göre aşk ve vecdle anlaşılan ilahi gerçek karşısında akıl, çamura batmış eşek gibidir. Ona göre akıl, körün elindeki değnek gibidir.[35]
Aklı kullanan, onunla kıyas yapan kişileri İblis’e benzetir ve der ki, “İlk kıyas yapan İblis olmuştur”
Şems, şer’i ilimlere “kıl-ü kâl /dedi kodu” der. Güya Şems, Mevlana’nın tüm kitaplarını havuza atar.
Mevlana; “Biz Kur’ân’ın özünü ve ruhunu aldık, postunu köpeklerin önüne attık” diyerek Kur’ân’ın bir kısmını gereksiz olduğunu söyleyebilir.
Ebussuud Efendi’nin bu konudaki fetvası çok nettir; “Bir kimse Mevlana’nın Mesnevisini okumak, Kur’ân’ı okumaktan daha faziletlidir, zira Mesnevi Kur’ân’ın özüdür dese” kâfir olur ve katli helal olur![36]
Mevlana’ya taraftarları “aşk peygamberi” diyebilmişlerdir. Abdurrahman Câmî, Mevlana için şöyle der; “Ben yüce vasıflara sahip olan o yüce kişi (Mevlana) hakkında ne diyebilirim ki, gerçi o peygamber değildir, amma Kitab’ı vardır”
Daha düne kadar çok büyük bir İslam büyüğü bildiğiniz nicelerinin tepesine kadar şirk içinde olduğunu görünce şaşırıp kalıyoruz. Allah’ı koynuna alanları, şarabı şeyhine helal görenleri, gaybı bilen ve gezdiği yerlere bereket yağdıran namaz kılmayan velileri, yazdığı şiir kitabı için ‘Âlemlerin Rabbinden indirilmedir’ diyenleri tanıdıkça millet olarak vahiy İslam’ından ne kadar uzaklaştığımızı görmekteyiz.

Kim nasıl isterse öyle yazsın. Allah öbür dünyada muhakkakki bu kimseleri Mevlana ile yüzleştirecektir. Burada yazmak kolay. Orada çıkacak akla kara.
Allah insanla konuşmaz. Ancak vahiyle (Ona dilediği düşünceyi doğurarak) yahutperde arkasından (rüya yollu?)konuşur yahut bir elçi gönderip izniyle dilediğini vahyeder O yücedir hakimdir.
Bu Kuranı Kerimin ayetidir. Dikkatli yazışmak gerekir. İlim Allahın yanındadır. Kalplerin özünüde Allah bilir.

Televizyonda aktug reyvan eti diyor mevlana mesnevisini insanlari Kurani Kerime yoneltmek için yazilmistir diye, profesor diyor gazetede mevlana mogollarla iyi iliskiler kurarak anadoluda yapilacak musluman katliamlarini önlemistir diye, daha ne yazalim,

Kurani kerim tabiiki yeterli, ancak Kurani kerimi ogretici ve aciklayici islam alimleri yetismesinmi, Kurani kerim yeter diye hadisler okunmasinmi detayli aciklamalari yapilmasinmi.Bazi konularin uzerinde fazla durmamaken iyisi